آیا تا به حال به نقاشی فرزند خود توجه کرده اید یا به عنوان موضوع پیش پا افتاده ای از آن رد شده اید ؟
نقاشی کودکان وسیله انتقال پیام آنهاست. کودک از طریق نقاشی برای بزرگسالان و گاه برای دنیا پیام می فرستد. نقاشی زبانی است که برای کودکان کمتر از ۱۰سال موثرتر از صحبت کردن است زیرا ساختار زیان گفتاری چنان پیچیده است که کودک نمی تواند به چالاکی از آن استفاده کند.
نقاشی های او وسیله ای برای بیان خویشتن» فرار از آزارهای که دیده و در کل به گفته زیگموند فروید: " آرزو ، ترس و خوابها انگیزش نقاشی کود کان است".
اغلب کودکان درون خود را به وسیله کشیدن نقاشی عیان می سازند و علایق، عقده ها، کمبودها و تمایلات خود را ناخود آگاه در نقاشی هایش به کمک سمبل نشان می دهد.
البته نقاشی تنها وسیله تشخیص و ناسازگاری کودك نیست، بلکه وسیله درمان موثر هم محسوب می شود. نقاشی می تواند احساسات درونی کودک را بیان می کند و باعث تخلیه هیجانی وی می شود وحتی چگونگی حرکتهای دست در هنگام نقاشی کردن می تواند آشکار کننده ی مهارتهای حرکتی، کنترل عصبی و حتی آسیب شناسی مغزی باشد.
قبل از هر چیز نقاشی کودکان را باید یک پیام بنیادی تلقی کنیم و اگر بتوانیم این پیام را که هر بار متحصر به فرد است از رمز درآوریم و درك کنیم، خواهیم توانست روابط خود را با کودک غنی سازیم و در راه تعادل عاطفی روانی کودکمان بکوشیم .
چگونگی روابط درخانواده و تاثیر آن بر نقاشی کودک
بر خلاف آنچه تصور می شود کودکانی که دریک خانواده به دنیا آمده و بزرگ شده اند هر کدام به طرق مختلف توسط والدین خود تربیت و مورد محبت قرار می گیرند، البته آن موضوع را والدین منکر می شوند و هميشه اطمینان می دهند که هیچ فرق و تبعیض میان فرزندانشان نمی گذارند و ترجیح دادن یک فرزند به دیگری ، انگیزه ای کم و بیش ناخود آگاه دارد و حتی اگر این موضوع را کنار بگذاریم؛ اختلاف در طرز رفتار با کودکان هرگز به انديشه یا کم و بیش به تعلق خاطر داشتن پدر و مادر بستگی ندارد.به عنوان مثال اگر مادری دلش پسر خواسته صاحب دختر شود رفتارش نسبت به نوزاد دختر کمتر محبت آمیز یا می توان گفت کمتر از صمیم قلب است یا در جوامع مرد سالاری، پدران نسبت به پسران خود سختگیری می کنند و بیشتر مراقب کارمدرسه و پیشرفت آنها هستند در حالیکه درمورد دختران توجه کمتری نشان می دهند يا کودك یکی یکدانه و اولین فرزند خانواده هميشه مورد توجه و مراقبت فراوان پدر ومادر است و چون رقیبی ندارد در روابط عاطفی انحصار طلب است ، کودکان اول هم خیلی بیشتر از دیگر کودکان به خانواده وابسته است و به خواهر و برادرانشان حسادت می ورزند و گاه نسبت به آنان مستبد هم می شوند و در کوچکترها احساس کوچکی و زبردستی به وجود می آورند.
تمام این عوامل و تاثیر آنها در زمانی که از کودك می خواهیم با موضوع خانواده نقاشی بکشد خود را نشان می دهد اعضای یک خانواده هماهنگ در نقاشی کود ك همیشه با هم و دست در دست هم کشیده می شوند، نزدیك شدن در با چند شخصیت در نقاشی نشانگر انس و الفت آنها یا تمایل کودک به آنهاست.
کودک معمولاً خودش را نزدیک کسی نقاشی می کند که حس می کند در کنارش راحت است يا او را بیشتر از همه دوست دارد.
وقتی کودک حس می کند کاملاً از اعضای خانواده طرد شده یا جداست يا در صورتیکه نسبت به آنها احساس خاصی نداشته باشد. در نقاشی هایش خود و دیگران را به طرق مختلف از هم جدا می سازد و در بیشتر از نقاشی هایی که کودکان از خانواده خود می کشده هميشه یک شخصیت اصلی وجود دارد که کودك بیشترین باراحساسی خود را چه به صورث عشق و ستایش و چه به صورت ترس و دلهره روی آن مستقر می کند. این شخصیت اصلی و برجسته غالبا قبل از دیگران کشیده می شود، زیرا اولین کسی که کودك به او فکر می کند و توجهش به او جلب می شود. این شخص در مرکز برگه کشیده می شود. نگاه دیگران به سمت اوست، بزرگتر از بقیه کشیده می شود و بیش از دیگران فضای روانی کودکك را اشغال می کند، کودکك در کشیدن اعضای منسوب به او بیشترین دقت رامی کند و گاه تصویر این شخص ارزشمند (اعم از پدر مادر عمه دایی، برادر و...) را چند بار در تصویرمی کشد و خلاف این اصل صادق است که آخرین لحظه نقاشی با کمترین دقت در ترسیم جزئیات مرتبط با آن و گاه خارج از گروه خانواده، متعلق به کم ارزش ترین شخص از نظر کودك می باشد.
این مطلب ادامه دارد...